Missale Romanum - Dominica in Palmis de Passione Domini

Tempus Quadragesimae

Hebdomada Sancta

DOMINICA IN PALMIS

DE PASSIONE DOMINI

1. Hac die Ecclesia recolit ingressum Christi Domini in Ierusalem ad consummandum suum paschale mysterium. Quare in omnibus Missis memoria fit huiusmodi ingressus Domini, et quidem per processionem vel introitum sollemnem ante Missam principalem, per introitum simplicem ante alias Missas. Introitus tamen sollemnis, non vero processio, iterari potest ante unam alteramve Missam, quæ cum magno populi concursu celebrari solet.

Expedit ut, ubi nec processio nec introitus sollemnis fieri potest, habeatur sacra verbi Dei celebratio de ingressu messianico et de Passione Domini vel sabbato horis vespertinis vel die dominica, hora opportuniore.

Commemoratio ingressus Domini in Ierusalem

Forma prima: Processio

2. Hora competenti fit collecta in ecclesia minore vel alio loco apto extra ecclesiam, ad quam processio tendit. Fideles ramos in manibus tenent.

3. Sacerdos et diaconus, induti sacris vestibus coloris rubri pro Missa requisitis, comitantibus aliis ministris accedunt ad locum, ubi populus est congregatus. Sacerdos, loco casulæ, induere potest pluviale, quod deponit expleta processione casulam assumens.

4. Interim cantatur sequens antiphona vel alius cantus congruus.

Ant.           Mt 21, 9

Hosanna filio David: benedíctus qui venit in nomine Domini. Rex Israel: Hosanna in excelsis.

5. Tunc sacerdos et fideles signant se, dum sacerdos dicit: In nómine Patris, et Fílii, et Spíritus Sancti. Postea populum de more salutat; ac fit brevis monitio, qua fideles ad celebrationem huius diei actuose et conscie participandam invitantur, his vel similibus verbis:

Fratres caríssimi,

postquam iam ab inítio Quadragésimæ corda nostra

pæniténtia et opéribus caritátis præparávimus,

hodiérna die congregámur,

ut cum tota Ecclésia præludámus

paschále Dómini nostri mystérium,

eius nempe passiónem atque resurrectiónem,

ad quod impléndum

ipse ingréssus est civitátem suam Ierúsalem.

Quare cum omni fide et devotióne memóriam agéntes

huius salutíferi ingréssus, sequámur Dóminum,

ut, per grátiam consórtes effécti crucis,

partem habeámus resurrectiónis et vitæ.

6. Post monitionem, sacerdos dicit unam ex sequentibus orationibus, manibus extensis.

Orémus.

Omnípotens sempitérne Deus,

hos pálmites tua benedictióne ✠ sanctífica,

ut nos, qui Christum Regem exsultándo proséquimur,

per ipsum valeámus ad ætérnam Ierúsalem perveníre.

Qui vivit et regnat in sǽ cula sæculórum.

R/. Amen.

Vel:

Auge fidem in te sperántium, Deus,

et súpplicum preces cleménter exáudi,

ut, qui hódie Christo triumphánti pálmites exhibémus,

in ipso fructus tibi bonórum óperum afferámus.

Qui vivit et regnat in sǽ cula sæculórum.

R/. Amen.

Et aspergit ramos aqua benedicta, nihil dicens.

7. Tunc diaconus, vel, ipso deficiente, sacerdos proclamat, more consueto, Evangelium de ingressu Domini secundum unum ex quattuor Evangeliis. Pro opportunitate incensum adhiberi potest.

“ Benedictus qui venit in nomine Domini ” 

Anno A:

✠ Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽ um 21, 1-11

Cum appropinquássent Hierosólymis et veníssent Béthphage, ad montem Olivéti, tunc Iesus misit duos discípulos dicens eis:

“Ite in castéllum, quod contra vos est, et statim inveniétis ásinam alligátam et pullum cum ea; sólvite et addúcite mihi. Et si quis vobis áliquid díxerit, dícite: “Dóminus eos necessários habet”, et conféstim dimíttet eos”.

Hoc autem factum est, ut implerétur, quod dictum est per prophétam dicéntem:

“Dícite fíliæ Sion: Ecce Rex tuus venit tibi, mansuétus et sedens super ásinam et super pullum fílium subiugális”.

Eúntes autem discípuli fecérunt, sicut præcépit illis Iesus, et adduxérunt ásinam et pullum, et imposuérunt super eis vestiménta sua, et sedit super ea.

Plúrima autem turba stravérunt vestiménta sua in via; álii autem cædébant ramos de arbóribus et sternébant in via.

Turbæ autem, quæ præcedébant eum et quæ sequebántur, clamábant dicéntes: 

“Hosánna fílio David! Benedíctus, qui venit in nómine Dómini! Hosánna in altíssimis!”.

Et cum intrásset Hierosólymam, commóta est univérsa cívitas dicens: 

“Quis est hic? ”.

Turbæ autem dicébant:

“Hic est Iesus prophéta a Názareth Galilǽæ”.

Verbum Dómini.

Anno B:

✠ Léctio sancti Evangélii secúndum Marcum 11, 1-10 

Cum appropinquárent Hierosólymæ, Béthphage et Bethániæ ad montem Olivárum, mittit Iesus duos ex discípulis suis et ait illis:

“Ite in castéllum, quod est contra vos, et statim introeúntes illud inveniétis pullum ligátum, super quem nemo adhuc hóminum sedit; sólvite illum et addúcite. Et si quis vobis díxerit: “Quid fácitis hoc?”, dícite: “Dómino necessárius est, et contínuo illum remíttet íterum huc” ”.

Et abeúntes invenérunt pullum ligátum ante iánuam foris in bívio et solvunt eum.

Et quidam de illic stántibus dicébant illis:

“Quid fácitis solvéntes pullum?”.

Qui dixérunt eis, sicut díxerat Iesus; et dimisérunt eis.

Et ducunt pullum ad Iesum et impónunt illi vestiménta sua; et sedit super eum. Et multi vestiménta sua stravérunt in via, álii autem frondes, quas excíderant in agris. Et qui præíbant et qui sequebántur, clamábant:

“Hosánna! Benedíctus, qui venit in nómine Dómini! Benedíctum, quod venit regnum patris nostri David! Hosánna in excélsis!”. 

Verbum Dómini. 

Vel:

✠ Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem 12, 12-16

In illo témpore:

Turba multa, quæ vénerat ad diem festum, cum audíssent quia venit Iesus Hierosólymam, accepérunt ramos palmárum et processérunt óbviam ei et clamábant:

“Hosánna! Benedíctus, qui venit in nómine Dómini, et rex Israel!”. 

Invénit autem Iesus aséllum et sedit super eum, sicut scriptum est:

“Noli timére, fília Sion. Ecce rex tuus venit sedens super pullum ásinæ”.

Hæc non cognovérunt discípuli eius primum, sed quando glorificátus est Iesus, tunc recordáti sunt quia hæc erant scripta de eo, et hæc fecérunt ei. 

Verbum Dómini. 

Anno C:

✠ Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam 19, 28-40

In illo témpore:

Præcedébat Iesus ascéndens Hierosólymam.

Et factum est cum appropinquásset ad Béthphage et Bethániam, ad montem, qui vocátur Olivéti, misit duos discípulos suos dicens: 

“Ite in castéllum, quod contra est, in quod introeúntes inveniétis pullum ásinæ alligátum, cui nemo umquam hóminum sedit; sólvite illum, et addúcite. Et si quis vos interrogáverit: “Quare sólvitis?”, sic dicétis: “Dóminus eum necessárium habet” ”.

Abiérunt autem, qui missi erant, et invenérunt, sicut dixit illis.

Solvéntibus autem illis pullum, dixérunt dómini eius ad illos: 

“Quid sólvitis pullum?”.

At illi dixérunt: 

“Dóminus eum necessárium habet”.

Et duxérunt illum ad Iesum; et iactántes vestiménta sua supra pullum imposuérunt Iesum. 36 Eúnte autem illo, substernébant vestiménta sua in via. Et cum appropinquáret iam ad descénsum montis Olivéti, cœpérunt omnis multitúdo discipulórum gaudéntes laudáre Deum voce magna super ómnibus, quas víderant, virtútibus, dicéntes: 

“Benedíctus, qui venit rex in nómine Dómini! Pax in cælo et glória in excélsis!”.

Et quidam pharisæórum de turbis dixérunt ad illum: 

“Magíster, íncrepa discípulos tuos!”.

Et respóndens dixit:

“Dico vobis: Si hi tacúerint, lápides clamábunt!”. 

Verbum Dómini.  

8. Post Evangelium, haberi potest brevis homilia. Ad inchoandam autem processionem, fieri potest a sacerdote vel a diacono vel a ministro laico monitio, his vel similibus verbis expressa:

Imitémur, fratres caríssimi, turbas acclamántes Iesum,

et procedámus in pace. 

9. Et incipit, more solito, processio ad ecclesiam, ubi celebrabitur Missa. Præcedit, si thus adhibetur, thuriferarius cum thuribulo fumigante, deinde acolythus vel alius minister deferens crucem, ramis palmarum ornatam iuxta locorum consuetudines, medius inter duos ministros cum candelis accensis. Sequuntur diaconus, librum Evangeliorum deferens, sacerdos cum ministris, et, post eos, fideles omnes, ramos gestantes.

Progrediente processione, cantantur a schola et populo cantus sequentes, vel alii cantus apti in honorem Christi Regis.

Antiphona 1

Púeri Hebræórum, portántes ramos olivárum,

obviavérunt Dómino, clamántes et dicéntes:

Hosánna in excélsis.

Quæ pro opportunitate repetitur inter strophas huius psalmi.

Psalmus 23

Dómini est terra et plenitúdo eius, *

   orbis terrárum et qui hábitant in eo.

Quia ipse super mária fundávit eum *

   et super flúmina firmávit eum.

(Repetitur antiphona)

Quis ascéndet in montem Dómini, *

   aut quis stabit in loco sancto eius?

Innocens mánibus et mundo corde, †

   qui non levávit ad vana ánimam suam, *

   nec iurávit in dolum.

(Repetitur antiphona)

Hic accípiet benedictiónem a Dómino *

   et iustificatiónem a Deo salutári suo.

Hæc est generátio quæréntium eum, *

   quæréntium fáciem Dei Iacob.

(Repetitur antiphona)

Attóllite, portæ, cápita vestra, †

   et elevámini, portæ æternáles, * 

   et introíbit rex glóriæ.

Quis est iste rex glóriæ? *

   Dóminus fortis et potens,

   Dóminus potens in prœlio.

(Repetitur antiphona)

Attóllite, portæ, cápita vestra, †

   et elevámini, portæ æternáles, *

   et introíbit rex glóriæ.

Quis est iste rex glóriæ? *

   Dóminus virtútum ipse est rex glóriæ.

(Repetitur antiphona)

Antiphona 2

Púeri Hebræórum vestiménta prosternébant in via,

et clamábant dicéntes: Hosánna fílio David;

benedíctus, qui venit in nómine Dómini. 

Quæ pro opportunitate repetitur inter strophas huius psalmi. 

Psalmus 46

Omnes gentes, pláudite mánibus, *

   iubiláte Deo in voce exsultatiónis,

quóniam Dóminus Altíssimus, terríbilis, *

   rex magnus super omnem terram.

(Repetitur antiphona)

Subiécit pópulos nobis, *

   et gentes sub pédibus nostris.

Elégit nobis hereditátem nostram, *

   glóriam Iacob, quem diléxit.

Ascéndit Deus in iúbilo, *

   et Dóminus in voce tubæ.

(Repetitur antiphona)

Psállite Deo, psállite; *

   psállite regi nostro, psállite.

Quóniam rex omnis terræ Deus, *

   psállite sapiénter.

(Repetitur antiphona)

Regnávit Deus super gentes, *

   Deus sedet super sedem sanctam suam.

   Príncipes populórum congregáti sunt

cum pópulo Dei Abraham, †

   quóniam Dei sunt scuta terræ: * 

   veheménter elevátus est.

(Repetitur antiphona)

Hymnus ad Christum Regem

Chorus:

Glória, laus et honor tibi sit, rex Christe redémptor,

   cui pueríle decus prompsit Hosánna pium.

Omnes repetunt: Glória, laus...

Chorus:

Israel es tu rex, Dávidis et ínclita proles,

   nómine qui in Dómini, rex benedícte, venis.

Omnes repetunt: Glória, laus...

Chorus:

Cœtus in excélsis te laudat cǽ licus omnis,

   et mortális homo, et cuncta creáta simul.

Omnes repetunt: Glória, laus...

Chorus:

Plebs Hebrǽ a tibi cum palmis óbvia venit;

   cum prece, voto, hymnis, ádsumus ecce tibi.

Omnes repetunt: Glória, laus...

Chorus:

Hi tibi passúro solvébant múnia laudis;

   nos tibi regnánti pángimus ecce melos.

Omnes repetunt: Glória, laus...

Chorus:

Hi placuére tibi, pláceat devótio nostra:

   rex bone, rex clemens, cui bona cuncta placent.

Omnes repetunt: Glória, laus... 

10. Intrante processione in ecclesiam, cantatur sequens responsorium, vel alius cantus, qui loquatur de ingressu Domini. 

R/. Ingrediénte Dómino in sanctam civitátem, Hebræórum púeri, resurrectiónem vitæ pronuntiántes, * Cum ramis palmárum: Hosánna, clamábant, in excélsis. 

V/. Cum audísset pópulus, quod Iesus veníret Hierosólymam, exiérunt óbviam ei. * Cum ramis.

11. Sacerdos, cum ad altare pervenerit, illud veneratur et, pro opportunitate, incensat. Deinde pergit ad sedem ubi dimittit pluviale, si illud adhibuit, et assumit casulam. Omissis aliis ritibus initialibus Missæ, et, pro opportunitate, Kýrie, dicit collectam Missæ, quæ deinde prosequitur more solito.

Forma secunda: Introitus sollemnis

12. Ubi processio extra ecclesiam fieri nequit, ingressus Domini celebratur intra ecclesiam per introitum sollemnem ante Missam principalem.

13. Fideles congregantur vel ante portam ecclesiæ vel in ipsa ecclesia, ramos in manibus tenentes. Sacerdos et ministri et aliqua deputatio fidelium accedunt ad locum aptum ecclesiæ, extra presbyterium, ubi saltem maior pars fidelium ritum conspicere possit.  

14. Dum sacerdos ad locum dictum accedit, cantatur antiphona Hosánna vel alius cantus idoneus. Fit deinde benedictio ramorum et proclamatio Evangelii ingressus Domini in Ierusalem, ut supra (nn. 5- 7). Post Evangelium sacerdos procedit sollemniter cum ministris et deputatione fidelium per ecclesiam ad presbyterium, dum cantatur responsorium Ingrediénte Dómino (n. 10) vel alius cantus aptus.

15. Cum autem ad altare pervenerit, sacerdos illud veneratur. Deinde pergit ad sedem et, omissis ritibus initialibus Missæ, et, pro opportunitate, Kýrie, dicit collectam Missæ, quæ deinde prosequitur more solito.

Forma tertia: Introitus simplex

16. In omnibus aliis Missis huius dominicæ in quibus non habetur introitus sollemnis, fit memoria ingressus Domini in Ierusalem per introitum simplicem.

17. Dum sacerdos pergit ad altare, cantatur antiphona ad introitum cum psalmo (n. 18) vel alius cantus de eodem argumento. Sacerdos, postquam ad altare pervenerit, illud veneratur et pergit ad sedem. Post crucis signum salutat popu um; deinde Missam pro sequitur more solito. In aliis Missis, in quibus fieri non potest cantus ad introitum, sacerdos, statim ac ad altare pervenerit et illud est veneratus, salutat populum, legit antiphonam ad introitum et Missam prosequitur more solito.

In aliis Missis, in quibus fieri non potest cantus ad introitum, sacerdos, statim ac ad altare pervenerit et illud est veneratus, salutat populum, legit antiphonam ad introitum et Missam prosequitur more solito.

18. Ant. ad introitum          Cf. Io 12, 1.12-13; Ps 23, 9-10

Ante sex dies sollémnis Paschæ,

quando venit Dóminus in civitátem Ierúsalem,

occurrérunt ei púeri:

et in mánibus portábant ramos palmárum

et clamábant voce magna, dicéntes:

* Hosánna in excélsis:

Benedíctus, qui venísti in multitúdine misericórdiæ tuæ.

Attóllite, portæ, cápita vestra,

et elevámini, portæ æternáles,

et introíbit rex glóriæ. 

Quis est iste rex glóriæ?

Dóminus virtútum ipse est rex glóriæ.

* Hosánna in excélsis:

Benedíctus, qui venísti in multitúdine misericórdiæ tuæ. 

AD MISSAM

19. Post processionem vel introitum sollemnem sacerdos Missam incipit a collecta.

20. Collecta

Omnípotens sempitérne Deus,

qui humáno géneri, ad imitándum humilitátis exémplum,

Salvatórem nostrum carnem súmere,

et crucem subíre fecísti,

concéde propítius,

ut et patiéntiæ ipsíus habére documénta

et resurrectiónis consórtia mereámur.

Qui tecum. 

21. Historia Passionis Domini legitur absque luminaribus et absque incenso, sine salutatione et signatione libri. Legitur autem a diacono vel, ipso deficiente, a sacerdote. Legi potest etiam a lectoribus, parte Christi, si fieri potest, sacerdoti reservata. 

Diaconi, non autem alii, ante cantum Passionis, petunt benedictionem sacerdotis, ut alias ante Evangelium. 

22. Post historiam Passionis habeatur, pro opportunitate, brevis homilia. Etiam spatium aliquod silentii servari potest. 

Dicitur Credo et fit oratio universalis.  

23. Super oblata

Per Unigéniti tui passiónem

placátio tua nobis, Dómine, sit propínqua,

quam, etsi nostris opéribus non merémur,

interveniénte sacrifício singulári,

tua percipiámus miseratióne prævénti.

Per Christum.

24. Præfatio: De dominica Passione.

Tonus sollemnis

Sanctus, Sanctus, Sanctus Dóminus Deus Sábaoth...

Textus sine cantu:

V/. Dóminus vobíscum.

R/. Et cum spíritu tuo.

V/. Sursum corda.

R/. Habémus ad Dóminum. 

V/. Grátias agámus Dómino Deo nostro.

R/. Dignum et iustum est.

Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,

nos tibi semper et ubíque grátias ágere:

Dómine, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus:

per Christum Dóminum nostrum.

Qui pati pro ímpiis dignátus est ínnocens,

et pro scelerátis indébite condemnári.

Cuius mors delícta nostra detérsit,

et iustificatiónem nobis resurréctio comparávit.

Unde et nos cum ómnibus Angelis te laudámus,

iucúnda celebratióne clamántes:

Sanctus, Sanctus, Sanctus Dóminus Deus Sábaoth...

25. Ant. ad communionem           Mt 26, 42

Pater, si non potest hic calix transíre,

nisi bibam illum, fiat volúntas tua.

26. Post communionem

Sacro múnere satiáti,

súpplices te, Dómine, deprecámur,

ut, qui fecísti nos

morte Fílii tui speráre quod crédimus,

fácias nos, eódem resurgénte,

perveníre quo téndimus.

Per Christum.

27. Oratio super populum

Réspice, quǽ sumus, Dómine, super hanc famíliam tuam,

pro qua Dóminus noster Iesus Christus

non dubitávit mánibus tradi nocéntium,

et crucis subíre torméntum.

Qui vivit et regnat in sǽ cula sæculórum.